ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

​

Μολονότι είχε καταστεί σαφές, εδώ και δεκαετίες, πως η αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος - προκειμένου να καταστεί βιώσιμο* και επαρκές** -  απαιτούσε δραστικές παρεμβάσεις και όχι απλά παραμετρικές αλλαγές, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και εφαρμόστηκαν, δέσμιες ιδεοληψιών και κομματικών προκαταλήψεων, το οδήγησαν σε αδιέξοδο και τελικά στην κατάρρευση.

Η κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών και η υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς επιτήρησης/επιτροπείας, ανέδειξαν με τον πλέον αιχμηρό τρόπο το πρόβλημα, καθιστώντας ορατό στην κοινωνία το αδιέξοδο του δημόσιου συνταξιοδοτικού συστήματος και επιβεβλημένο τον σχεδιασμό και την  εφαρμογή ενός συστήματος, το οποίο πρέπει να στηρίζεται - σύμφωνα και με τα διεθνώς κρατούντα - σε τρείς πυλώνες (εθνική [δημόσια] σύνταξη, ασφάλιση μέσω επαγγελματικών ταμείων και προαιρετική ατομική [ιδιωτική] ασφάλιση συνταξιοδότησης).

​

* Ο δείκτης βιωσιμότητας εξετάζει και αναλύει την κατάσταση των συνταξιοδοτικών συστημάτων  διαχρονικά, εξετάζοντας βασικές παραμέτρους, όπως τις δημογραφικές τάσεις, την κατάσταση των δημοσίων οικονομικών και τις δομές των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης.

** Ο δείκτης επάρκειας αξιολογεί τις πηγές εισοδήματος των συνταξιοδοτικών συστημάτων και αναλύει τα μεγέθη των δημοσίων και των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών παροχών και  τα χρηματοοικονομικά στοιχεία τους.